Enes Dag. stunnen die beiden opp'e Hache-Brügge. an´n Water un unerhöln sick von allerhand Krams. Opp enmal kummt dar´n doden Hecht answommt. „Kıek mal“. Seggt Hein to Jan - „so is nu datt Leben
– un so is dat ok bi de Minschen!“ „Erst lewt se denn starwt se - un toleßt, denn fangt sesan to stinken!“
Na'n Tidlang dar seggt Jan; to Hein: „ Du Hein, eck glöw. du büst eben storben!“
