"Ach! Trina, kumm und bück di mal,

und hal mi mal den Fellerpahl

dor achtern Sofa ünner rut;

Ick glöw dat he dor liggen mut.

uns' Hinnerk Ohm un Grotenböken,

wull uns jo jümmer mal besöken,

'ck will em'n schrewen Breef henschriwen,

he schull nich alltolang utbliwen,

und nich lang op sick luren laten,

he kunn in unsen neen Kathen,

ok jüs so god als in Grotböken

sin'n olen Imkerbrösel smöken;

und slapen in de nee Koje. -

Süh blot wat schient de Sünn'n doch moje."

Seggt Valer Vallerto sien Deern,

und deiht dat Dintenfatt probeern,

ob dor noch etwas Black is drinn.

"Na, de schient ok verdrögt to sien."

De Deern liggt mit de Ehl vör'n Sofa

und op'n Sofa, stellt sick Opa;

Kickt op de Bökerbord und will

dor söken sine ole Brill.

"Ick heff den Fellerpahl all Valer."

"Dat's god min Deern," seggt Vater Valler.

"Nu bring mal'n Glas vull Water rin,

Dat ick de Dinte mal verdünn,

de is woll heel tosamen drögt

en Teeken, dat se nich veel  dögt;"

He set't sick sinen Prillhahn op

stüt't in de linke Hand den Kopp

und schriwt sin Anligg'n endlich op.

Dree gode Stünnen durt dat woll

denn het he sinen Bogen vull.

Und als he mit den Wörden slutt:

"Ick hab von Jochen Stinks "Nei ut"

von Bremen auf die Faule Straß,

en Päckchen Toback kauft zum Spaß

Du glöwst nich, was der smecken duht."

Bringt Trina em een Breefmark rin

he stickt den Breef in'n Uemslag rin

backt op densülben sine Mark

und geiht, wil't Sündag is, na Kark.

Als üm de Karkhofsmuur he bögt,

röppt em en Stimm to ganz vergnögt:

"God'n Dag, god'n Dag ok Valer Valler!"

"Herr Jes büs du dat Hinnerk Haller?"

"Ja 'k har hüt Morgen jüs de Tied."

"Denn kumm man eben mit mi mit;

ick kunn dat anners woll vergeten

Ick will den Breef  in'n Kasten stecken

den ick vanmorgen möhsam schreew, --

dat wör doch schad üm dissen Breef."

"an wen is de denn Valer Valler!"

"De Breef? An di, an Hinnerk Haller!"

"Dat is denn aber doch to dumm."

"Warum to dumm? To dumm? Warum?

Dree Stünnen hef ick dorbi seten

und nich von't Schrieben rünner keken,

Dree Stünne nicks as Schrieben dohn

treckt ok nich in'n hollen Boom;

De Mark' hät mi teihn Pennig kost

ne, schenken doh ick nicks de Post;

Denn muss ick doch woll dämlich sin."

Und stickt den Breef in'n Kasten rin, -