Eggers, Falko

Ik hebb een Kumpel, de heet Hilmer. Mit em weer ik af de söventiger Johren vun Kinnergoorn an bit to dat leste Schooljohr jümmers in eene Klaß. Dat alleen is jo al een Rarität, aver wi seht us sogoor vondaag noch.

He wohnde nich wiet wech un dat Beste weer, siene Öllern harrn een Buurnhoff. Ik konn dat knapp aftöven, na de Schoolarbeiten dorhen tokamen. Minsch, wat hebbt wi dor allens opstellt. Avends weern wi denn dreckig un speckig vun baven bit unnen. Utschimpe hebbt wi nie kregen. Use

Mudders hebbt de Kleddaasch denn wuschen un ferdig weert. Op´n Hoff harrn se domaals een Köter, de heete Flockie un he leeg denn gaanzen Dag anne Keern. Dä mi ok jo so´n beten Leed, aver dicht rangahn moch ik dor ok nich, he weer jümmer an jiffeln. Un denn weer geev´t noch een Opa, de weer mi ok ne gaanz geheuer. He stünd meist anne Straten, de Hannen op´n Puckel, keek grimmig ut un harr jümmerto een Stumpen vun een Zigarr ingange. Ikfröög mi, ob he de woll afsneern harr, in vulle Längen hebb ik se nie sehn. Villicht weer he ok eenfach spoorsam, denn in Krieg is he in Afrikaa wesen.

Un so veel an ünnerscheedlichen Vehtüüg geev dat op´n Hoff. Nich so wie vondaag, bloots noch eene Sorten. Keih, Bullens, Swien un de lütten Aflegers, Kälver, Farken un Katten för de Müüs un Rotten. De Keih stünnen daagsöver noch op de Weid un avends worrn se in Stall rindreven. Dat hebbt wi denn faken doon. Ik fund dat lustig, denn jede Koh harr ehrn egen Naam. Un oft sünd wi mit een wackeligen Ledder op´n Haubodden klattert. Dor hebbt wi us Höhlen un Gängen bastelt un dat hett dor so schöön rooken. Un dör een groodet Lock hett man de Deel sehn. Aver passeert is us nie wat. Dat vertell hüüt maal een...Koffitiet geev dat frischet Griesbroot mit Marmelaaden. Vun Kohstall güng dat dör de Waschköken glieks inne Wohnköken. Mien Broot hett jümmer vull Flegen seten un ik leev noch! Sommerdaags weern de Finster open, Flegengitters geev dat nich. Un denn güng´t an Stroh pressen. Hooch baven op´n Wagen hebbt wi seten, hett bannig schunkelt een Gelänner harrn wi nich. Un dat weer heet, dat Water lööp us vun Kopp. So weer dat, Rundballens hebbt se sick veel löter utdacht. Un in Harvst geev dat Runkelrövens, dor hebbt wi denn op´n Acker dat Grööntüch vun afslagen. Mit een Meß, dat weer woll een halven Meter lang.

Wenn di dor vondaag een mit tosehn kriggt, steiht fief Minuten löter de Polizei bi di op de Matten un trotzdem sitt mien Fingers noch al an. Eenmaal hett Hilmers Vadder us mit to een Vehaukschoon na Verden mitnahmen. Ik dach, nu bloots nich de Hand na baven holen, ans sleepst du noch een Koh mit na Huus hen. Dat harr masse Arger geven un dat Geld dorto fehlde mi ok jo. Un wi hebbt Kastanjen un Eckeln sammelt. Mit Striekhölter konnst du dor Figuren ut basteln un denn Rest hett de Förster kregen. Nu föhrt de Autos allens twei...interessiert keen een mehr. Wenn us gor nix mehr infüll, hebbt wi achtern Huus eenfach een deepet Lock graaft. Wer weet, wat dor allens to finnen geev. Af un an weer dat so deep, denn brukten wi een Ledder. Aver wi harrn dor usen Spaaß an. Wecket Göör nimmt denn hüüt noch een Schippen in sien Hand? Op een Acker stünd een olen Bunker, denn hebbt wi ok mitünner unnersöcht. Beten unheemlich weer dat schon.

Wi köönt froh ween, wenn wi denn nich bold wedder brukt! Op jeden Fall weer bi Hilmer to jede Johrestiet wat los. In Winter geev dat een Graven, dor hebbt wi op dat Ies rumlopen. Wi sünd ok maal insackt, denn hebbt wi us inne Stuuv bi Botterkoken wedder opwarmt. Een Händie un Compjuter harrn wi nich. Wi hebbt us bewegt, speelt un tosamen snackt. Dat geev ok keen Stress, een Püschologen brukten wi nich. Un nu fraag ik jo: Weer dat denn allens slecht?