Anlässlich des 50. Jubiläums
Leewe Bröer, Schwestern, Gäst' tosomen,
wi sünd hier hüt tohaupe komen,
dat Fest to fiern no foftig Johr,
as us „Germania“ gründ't wor.
Drum denkt wi trög de foftig Johr,
an Tiden froh, an Tiden swor,
denkt trög an all auln Kameroden,
veel leegt all unnern grönen Rosen.
Von neengtein Mann, de Grünner weern,
kann ick blos twee hüt no upföhrn
de bi us sünd no jedet Fest,
manchmol sogor als allerlest.
Unkel Albert Schierenbeck ist't von Hogen,
un Louis Warnk - leider votogen
no Broksen hen, güntsiet von Syk -
Kamerodschaft blifft sick jümmer gliek.
Mit Swung güng't domols flink an't Wark
un weil de Eenigkeit mokt stark
weer use Scheetstand ganz fix trech.
Een Stand för Wildschützen jüs rech.
Vadder Eickhorst weer de erste König,
he harr jo öwt auk nich to wenig.
Fehl em als Fotogrof de Sünn
öw he dat Zieln un Fingerkrümm.
Denn kummt Wilhelm Hohnhorst von Erkshoff
de bi keen Scheeten fehlen droff.
Doch weer Willem nich tofrähr,
wenn he nich stets de Beste weer.
Weer Willem nich sau öberglöwsch weern,
weer he no fögner kohm to Eehrn.
Doch harr he meistens jümmer Pech,
wenn em un Katt lööp öbern Weg.
Weer swart de Katt un lööp no rechts,
bedühr för Willem dat blots Slechts.
Ut weer de Spooß, reet rum dat Rad
un mök sick wor no Huus up'n Pad.
No'n Stünn woll Willem los no mol
dochnee, wat is dat Leb'n för'n Quol,
steiht Klook'n Sophie inne Döör.
Full is för Willem dat Mellör.
Speeln moss he up't Erkshöfsche Fest,
scheeten woll he nich – dat weer dat Best.
Doch weer up'n Platz hüt allns vohext,
denn een, twee, dree würr sick dor wickst.
Un een, twee, dree – würr auk votellt -
dat, wenn Muskanten volötn dat Telt,
dautschoten würrn se up de Staer,
weil se sau fuhl mit'n Speeln weern.
De Wirkung weer ganz sünnerbor,
denn nun würr auck de „Lyra“ klor,
se mossen speeln un wenig drink'n
denn buten konn jem Unheil wink'n.
So speel de „Lyra“ rech mit Swung
de Stimmung köm up'n Höhepunkt
up eenmol geeft un furchborn Knall,
Hei Rö schöt sein Petronen all.
He meen: Lüer nehmt mi't nich för krumm,
denn jüst hier achtert Podium
kann ick am besten Damp jem moken,
denn speelt se auk aultdütsche Soken.
Doch binnen, de Lyra – wat een Wunner -
weer mit een Satz von'n Podium runner.
Un Willem meen in Prophetie:
Dat weer de Katt von Klok'n Sophie!
Wi weet jo all, sind wi bit'n Scheeten,
möt wi dat meistens auck begeten.
Sau loarn de Syker mol all in
den besten Schützen ruttofin'n.
Frirk Heyer weer domols Schützenhauptmann,
he spann sien schö roon Plüschwogen an.
Als Best köm Willem un Eickhorst mit.
Wie't sick do schön in'n Plüschwogen sit!
In Syk würrn se sau richtig full
un regen döt, wat runnerwoll.
No Huus köm se inn'n Morgengrauen
rech leev empfungen von eere Frauen.
Jüst kreep Frirk Heyer sick in't Bett
köm Hohnhorst Lina angesett
den Frirk to frogen, wie dat passeer,
dat Willem sien Büxen wienrot weer,
Us Frirk wüss nix, doch sien Mamsell
hüll auk sien Büxen up de Stell
un richtig, de weer auk rot farwt,
us Line füll een Steen von't Hart.
Sau weer good utloup'n dat Mallör
de roe Plüsch verswünn uppe Steer
grön würr de Kutschen utstaffert
wie't sick förn Königswogen hört.
Kört druü köm Krieg – willt nich vorgetn -
de hett bi us auk Lücken reeten.
De Feste weern vorbi mit'n Slag
un töben upn betern Dag.
Doch neegntein, glieks up't erste Fest
würr Dirk Möhlenbrok de Best.
Ja, wann hett't woll sau een Fest no geben
dat man nie wor forget in'n Leben.
Denkt ji no an't Zigeunerloger
als alles güg koppunner-ober?
Klock twölf danz all's up Stöhl un Dischen
de Kellners konn'n dor nich gegen wischen.
Un gegen Morgen stünn'n mitten inn Sool
woll hundert Wienbuddels anne Tool.
Drum rum dörn Sool un dör dat Telt
süng'n ji: Us Frauens vordeent dat Geld.
To Sluß köm endlich „Fidi von Bremn“
dö sick den Taktstock flink ins nehmn
dirigier no Huus jau mit Trara
un „Alle Vöglein sind schon da“
Dat nächst Johr weer Dirk ganz enttäuscht
he würr dör Georg Nolt aflöst.
Dat kost den Georg bold un Koh,
weil't jümmer heet: Een köwe no“
Du, Georg Nolt, wo büst du hüt
wull du denn jümmer stohn besid?
Wo du us dartig Johr hest föhrt?
Du weest doch, dart us dat auk röhrt!
Weil disse beidn weern sick so eenig
nöhm se Hei Lankenau as König
för twee Johr glieks achternanner her
Oh jeh, wat güngt upn Hogen her.
Ji Aul'n, als ji domols non Hogen
vorbi an Pastor Prüsse togen,
speeln Fraunslüer mit upt Tuba, Horn
un eene güng mit de Trummeln vorn.
Wat hett us Pastor Prüsse lacht
un ganz in'n Stilln hett he sick dacht
Wenn Lüer vorgnögt sind sau tosom'n
brukt se auk nich norn Karkn kom'n.
Un noch eenmol, fiebenundtwintig weert
hebt wi Hei Lankenau woll ehrt.
Un fasttoknöpen dat Frünschaftsband
föhrn ji do all no Helgoland.
Sau güng dat denn de Werser dohl,
weer blos to warm, dat weer un Quol
Doch dorför gewt Kunjak un Beer,
dat smeckt so good, weilt afköhlt weer.
De Fraunslüer seet'n up't Achterschipp
öber so'n Vergnögen freun se sick
Doch als vorbi de Roe Sand
do köm dat Schipp ut Rand und Band.
Mit eenmol weer verswunn de Sünn
un binn'n son lüttje halbe Stünn
köm up un Storm ganz fürchterlich
upn Schipp weern sick all Minschen gliek.
Dat Schipp, dat danz bargup. Bargdol
un jümmer grötter würr de Quol,
Anne Reling stünn us Emil Bod
he spee un spee, bleek as de Dod.
Un nebn em seet un Frau un stöhn
Affsupen möt wi all se meen
Du lewe God in'n hogen Heben,
öopt us doch no un beten leben.
Soui swor nöhm Emil dat nu nich
doch schimp un fluch he fürchterlich:
Minsch, kann'k mi argern, all min Geld
swömmt nu als Kunjak dör de Welt!
Un all de annern, de mit weern
freun sick, als se no Huus wor föhrn.
Dat se bold setten den Foot upn Strand
dat weer de Fohrt no Helgoland.
Als wi seebenuntwintig harrn das Fest
würr Arnold Kastens mol de Best
to kömt all lang em jedenfalls
als aule Jäger ut Kurpfalz,
Un poor Weken drup föhr he no Heid
Heini Arbs un Albert bi sick beid
de dree schöten wunnerbor den Dag
un fiern dör de ganze Nach.
Harich Nienstedt broch dat scheune Leed,
wat auk woll jeder Leester weet:
dat Leed von de Leesterheidschen Fuhrn
wo sick de Deerns lot gern wat luern.
Son Leed weer schreeben jem inne Seeln
un wo fokn mossen de „Vöss“ woill speeln
doch als us dree no Huus hen wolln
würrn se no von „Busch Lies“ upholn.
De Lies, als Weertsfrau woll bekannt
weer stets spendobel un kulant
de broch un Buddel vull glieks mit
weil se jüst hüt Geburtsdag het.
Doch dormit weer dat nich genog,
de Musik flink un Ständchen broch.
Un als se Lies harrn hochlebn loten
würr de Geburtsdag nun begoten.
Us Arnold un de beiden annern
füng'n langsom an no Huus to wannern
Groosiemers dick aul Eekenbaum
scholl Schadden jem gebn, mol uttorauhn.
Doch unnern Baum stünn jüst un Plooch
bums harrn de dree noch Kraft genog,
twee spann'n sick vor, wie son poor Peer
de drütte hüll, wien Buer, den Steert.
Als non half Stünn dat Land weer trech
möken sick de dree flink op den Weg
un tögen singend öbert Feld
Oh jeh, wie weer doch schön de Welt!
Neegenuntwintig konn'n wi dat nich segn
denn alle Blöer hüngen drög an'n Telgen
ach Weeken harrt all nich mehr reg'nt
wer harr blos Petrus so vorgrämt?
Det Morgens, as us Fest begünn
röpn wi de Füerwehr her vorn Stünn.
De köm denn mit ehr neen Spritzen
dormit de Strootn ool all blitzen.
Jüst weern se trech, man hört an't Bimmeln
bedeck op eenmol sick de Himmel
löt geeten, war herunnerwoll
süh, so erfüll Petrus sein Soll.
Dree Dag het regnt inne Rad
un weil Alb. Schierenbeck dröp int Swat,
würrn nat wi buten un ouk binnen
Auk dorup werd je jau besinnen.
Denkt trög auk an us Jubelfier
wi harrn woll selten so veel Lüer
Frirk Biskopp seet dree Doog to Peerd
harr sick den Steert mit Smolt insmeert.
Un als't vorbi weer mit dat Fiern
reer Frirk no Huus, röp all von wiern:
Junge, holt de Heevloarn her
domit ek endlich kom von Peer.
Us Alfred Brill (Hartjen) auk mol henhüll
wat schienbor auk sein Frau gefüll.
Doch aflöst würr he nächstet Johr
dör Heini Siemer ut'n Sloar.
Otto Renneke köm, Friedrichs von Weyh
just de is us besonners treu
Fritz Gellermann, Biskop von Hörn
de scholl de Reg to Enne föhrn.
Do weert vorbi, weil dor weer Krieg
un weil us bleew vorsegt de Sieg
vorswünn de Scheetstand – als stünn still -
bit no veer Johr wor köm us Will (Wilh. Bischoff)
Wehmut un Troor well us befalln
wenn wi gedenkt de Bröer alln
de buten blebn sind in'n fremden Land
dauthungert or falln dör Feindeshand.
Wi denkt an jau un willt vorspreken
dat wi jau niemols werd vorgeten
Ick weet, wenn ji no bi us weern
würrn ji von Harten mit us fiern.
Wi weet, wie swor de Tieden weern
no dissen Krieg, den wi volörn
alls weer voborn – de Feind weer ´bang -
wenn wi blos in de Taschen lang'n.
Wolang möt wi son Lüer woll söken
de ut de Not un Tugend möken
Ji kennt Georg Hohnhorst von Erkshoff
de nie un Katt in'n Sack sick koff.
De Georg is un Düsenschelm
dat bruk ek jau nich to vortelln
doch dittmohl güng't um Schützenehr
de bi em hoch anschreben weer.
Een Obend, bi schön Mondenschien
kummt Georg sein Neffe bi em rin
un meent: Unkel Georg, warst du all ault
dat du den Hoos nich süst in'n Kaul?
Wohrhaftig, Minsch, un dicken Hoos!
Wat harr ek woll doran mien Spooß
wenn se mi loten harrn dat Gewehr
ooh, Fredy, giv de Forkn mol her.
De Holschen ut, up alle veern,
wellt Georg tomindest doch probeern
robbt lies de Fohr sik ganz entlang
wat glänzt de Forkn so blitzeblank!
He kummt eran, uo een, twee Schritt
un plötzlich mit de Forkn stött
he den armen Hoos mitn inne Bost
un seufst; Schoar, dat du starben most.
Un von Erkshoff köm auk de König
up't erste Fest von neegenuneertig
Hei Stohmann weert, de Silberprinz
doch wor weern woll he't nich so ins.
Denn wenn un Kayser (Emil Kayser) König ward
wogt nüms to zieln so rech in't Swart
bit up den jungen Heini Lütsch
de säht den Kayser up good Dütsch.
De Königskerrn bleev anne Beek
un dorup frei Hei Pundsack sick
doch weer mit een he nich tofreer
hüll de Verbandskerrn auk no her.
Eenmolig weert, dat möe togeben
eenmolig in son Schützenleben
Un selten schön weer auk de Dag
wo wi ton Umzug hülln di af.
Ick weet, di würr dat Hart rech swoar
als Emil kreeg de Kerrn wor.
Doch weert un Schützenfest wie jümmer
un dorvon geiht de Welt nich ünner.
Wi möt tohaup holln jeder Tid,
möt loten den Eegennutz bisid
wi möt all fast tosomen stohn
denn kann Dütschland nich unnergohn.