Us Heini-Dokter, he schall leben

dorför, wat he „Germania“ hett geben.

 

Doch eenen willt wi nich vogeten

he kummt nich alltoveel to'n Scheeten

blots is he veel up usen Stand

un hett das Stühr faß inne Hand.

Ji weet jo weoll, wen ick hier meen

mit Liev un Seel för den Voeen

Hein Hünkmeyer is dat ut de Hoern

he schall „Germania“ no lang föhrn.

 

Un upföhrn möt ick no twee Schützen

de tellt to use besten Stützen

Mit jem ähr Hülpe, dat is wohr

füll us de Neebeginn nich swor.

Hein Pundsack un Wilhelm Biskop – beid -

wi harrn doran sau rech us Freid.

Keen Minsch weer uter jem sau keck,

blauts se, se tög'n den Korrn ut'n Dreck.

 

Un weil ick jüs bi Hein Pundsack bün

kummt mi saun Döntjes no in'n Sinn

Als Scheetwart stünn he sien'n Mann

sau in'n Voeen, wie in'n Voband.

Hein Möhlenbrock weer dor de Boß

mit em harr Hein sau rech sien Spoß.

Hein Möhlenbrock köm von Brink'n her,

mit Fohrrad, wie't sick do sau hör.

An'n Plummenbaum stellt he sien Rad.

Bevör he ringüng drück em no wat.

De Hein stellt sick an'n Weidepohl

un strullt ganz sachte dor andohl.

Blots dat harr he nich beter weeten,

he dach bestimmt nich mehr an't Scheeten.

He sprüng als'n Kackelack umher,

konn he dat weeten, dat dor Straum an'n weer.

 

Veerunfoftig köm Georg Biskop ran.

Als Bismarck kenn em jedermann.

Als König köm he hauch to Ehr'n

un moss sick denn auk düchtig wehr'n.

Wi hüll'n em af, dat nächste Johr,

no Lankenau güng't, dat weer ne Tour.

 

Georg Kirchhoff köm als nee'e König,

doch harrn up'n Stand wi von em wenig.

Weil he jümmer in Hannober weer-

Doch bi de Afholung güng't ganz hauch her

Aul Alfred (Kirchhoff) seet no stolt to Peer.

Wilhelm Biskop segg; “Ick kann nich mehr.“

 

No Hoern mossen wi denn ins hen,

dor harrn wi een groden Schützenfan

Janny Wohlers dröp sau schön in't Swarte

dat Scheeten liggt em ganz an't Harte.

 

In seebenunfoftig köm Jan Tietjen

he seet dor jümmer in sein Hüschen

un weer an't Knobeln un an't Reken

wie't mokt würr, harr he sick all lang utkeken.

 

Un nu köm worr de Möhlenkamp

dor kreegen wi eers richtig Damp

von Wilhelm von Preussen (Wilhelm Bischoff), he schall leben

he hett „Germania“ ganz veel geben.

 

Herbert Kleinschmidt woll nich trüggestohn

un weil se all sau schön tosomenwohn

harrn wi de beiden nächsten Johr

twee gode Schützen, dat is wohr.

Willy Langenbein un Friedo Hildebrand

se sind as Schützen us god bekannt.

 

Denn köm een von de Seniorn

den wi als Majestädt erkorn

Ji weet woll no, Jan Engelsmann (Joh. Engelke)

em stünn de Kärrn auk god an.

 

In dreeunsesstig weer dat Johr,

do würr de König us Scheetmejor.

Willi Köhler ut'n Köhlerbrook,

he weer ujs all'n veel to klook.

Un wenn dat um dat Scheeten güng,

hülln em keene tein Peer torück.

Un siene Marianne moss denn foken

beide Augen ganz dich tomoken.

 

Willi Brüning harrn wi denn als König.

He schöt jo jümmer nich ganz wenig.

 

Hein Siemer köm denn von de Beek

dor füng he manchen dicken Heek

Blots siene Kärrn op siene Bost

hett em woll mehr als een Koh kost.

 

Emil Kastens dröp't dat nächste Johr

un mök dat endlich auk mol wohr.

Em stünd auk to, in alln Ehr'n

un schön weert, als wi bi Hillmann fiern,

 

No „Sibirien“ mossen wi drup dat Johr

dat würr us all up'n Scheetstand klor

Un weil't voher auk een Meister weer

Köm Lothar Irmer achterher.

 

Jan Reiners harr dat endlich schafft

wat he all lang'n sick harr utdacht

No all Medaillen, Orden, Siegen

de Königskärrn no Angels to kriegen.

 

Twüschendör möt ek nu noch votelln

ober een von use Junggeselln

De Rolf (Harries) weer no een jungen Mann

doch hett he wiest, wat he allns kann.

He weer no de Schützenversammlung ween

un harr to deef in't Glas rinsehn

Dor spört he grode Kraft in sick

reet rut de Schilder Stück för Stück

de an'n Möhlenkamp stünn'n – mit een'n Ruck -

un broch jem hen no Pundsacks Eck.

Als he nu siene Arbeid dohn

well he denn jo auk slopen gohn

He güng in Pundsacks Dör herin

de open weer – un sleek sick rin

Denn smeet he Kurt rut ut'n Bett

de steiht mit'n Satz denn auk up'n Flett.

 

Wildess de nu no ganz vobast

den goden Rolf een Zigarr vopasst

slut de de Dör von binnen to

un leggt sick hen to'r goden roh.

De Kurt möt inne Köken slopen

denn Rolf de lett sick nich mehr ropen.

An'n annern Morgen kloppt Anno-Mudder

den Rolf ut'n Bett mit een Gewidder.

De wookt auk up, kikt ut de Dör

un seggt blots: „Wat wullt Du denn hier?“

Als Anno-Mudder em ers mol richtig

den Kopp hett wuschen, dat weer wichtig,

do markt de Rolf wie't um em stund

un sleek no Huus als'n Pudelhund.

 

Denn kömen no twee von de Seniorn

Ick segg, möt jau een beeten för de Auln wohrn

Mit'n Umtog haarn wiew't allerbest

Jan Schnokenbarch nämlich weer do de best.

 

Auk Fritz Gieseke nich to fogeten

de wünn no nix von't Glück bi't Eeten

Jo, Klemners Fritz, de hett't us lehrt

drum hebbt wi em auk düchtig ehrt.

 

Albert Schierenbeck würr eenunsebntig

us Majestät un dat is richtig.

Dat Scheeten is sien Steckenpeerd

un de Kärrn harr he all lang begehrt.

 

Klaus Hüneke weer als nächster dran

he steiht in'n Leben auk sienen Mann

Bi de Afholung, geef Petrus Sommerwär

un hauch güng't her

in Budelmann sein nee'en Smär.

 

Schorse Bothe würr denn Majestät

mit Wumtata un Täterät.

Wi möt nu hen no'n „Spitzenkiel“

wo Köm un Beer gifft sau veel.

 

De nee'e König steiht in't Huus

wer ward woll weern, de Froge is

wi weet jo all, wer König ward.

Blots de de richtig dropt in't Swart.

 

Wer is dat woll? Wer ward dat weern?

De smückt ward mit us Königskärrn?

Hein Hünkmeyer mök dat denn ganz slau

wi kennt em jo all ganz genau.

 

Toers köm'n mo de „Anwärter“ ran,

toless kummt denn de richtige Mann

Manfred Krüger, weer't von de Böttjeree

Ick glöw, em güng't an't Portmenee

Bi de Afholung smeck ober Köm un Beer

denn Petrus geef us Schützenwärr.

De Footkranken – mot jau dat anhörn -

löten sick mit de Ambulanz no'n Platz henföhrn.

 

Un denn mök Udo Hollwedel dat wohr

he würr König för dat nächste Johr

Wi weet dat jo, he kann goot scheeten

blauss siene Waltraud woll't woll nich rech weeten

An dissen Dag konn'n wi us freihn

wi konn'n use nee'e Fohn einweihn.

 

De Vörstänn wolln all lang nich mehr

doför mossen nee'e Lüer her

de nee'e Majestät, wie't dat sau well

würr de nee'e Hauptmann up de Stell.

 

Usen Erwin Irmer un sie'n Vörstand

wünscht wi alltied een gode Hand

Blots alls wi em denn afholn döhn

mit Wumtata un veel Gedöhn

do harr hee nich god foert de Katt

wi würrn von binnen un buten natt.

 

Dat Johr dorvör, us weert all klor

dat veel Besök wi harrn dit Johr

den König hefft wi dorum kürt

von ganz dich bi, wi sick dat hört.

Albert Rendigs jun. von'n Korten Weg

em stünn de Königskärrn nich slech

Dat fallt em auk woll nich sau swor

denn wi hefft jüs Jubiläumsjohr.

 

Nu köm neegnteinachunseemzig ran

do weern all dor, Mann för Mann

Veertein Voeene hefft mi us fiert

un mit us use Majestäten ehrt.

 

Een Speelmannszug köm ganz von Sweden

Votreter von Gemeen un Kreis hülln schöne Reden

Un jüs in'n Jubiläumsjohr

mök Wilfried Hollwedel allns klor.

 

He smeet sick ers in Pausitur

dorto harr he jo de Statur

Un weil de Vörstand jüs weer dran

köm Günter Brose achteran.

 

He kann god schrieben un auk reken

brukt sick vör nüms nich to vosteken

dat Schrieben mokt he god un gern

deiht gern auk mol een beeten fiern.

 

Dat Johr dorup, je weet no god

köm een dorher ohn Jack un Hoot

he weer all lang'n nich mehr dorbi

blots scheeten kann he, frog nich wie!

 

Wolfgang Oppelt dröp genau de Tein

dor konn de Konkurrenz sick freihn

Als wi em afhülln, weer dat nich slech

in'n Kinnergorn weer't us jüos rech.

 

Jo, eenunachzig dröp dat een'n

de hört jo woll no to de Nee'en

Günter Hinkel weer dat von nebenan

he hett bewiest, dat he wat kann.

 

Un nu möt ick no gau berichten

een beeten von Voeensgeschichten.

De Domenriege besteiht nu een poor Johr

Eene Königin moss her, dat ist doch klor.

 

No Hedi Apmann, Jutta Petersen dröp't Uschi Horn

denn ditmol harr se de Neese vorn

wi sünd dorober jo ganz frauh

dorum segg ick „mokt wieter sau!“

 

Een korten Trögblick willt wi hauln

un denken no mol an us Auln

de us dat Erbe obergeben

wat wi vowalten dot, to'n wietergeben.

 

Dat Wirtschaftswunner is to Enn'n

blots hopt wi jümmer up een Wenn'n

In veerunseemzig weer Gebietsreform

un dree Johr löter köm de Kreisreform.

 

Wi mutt aftöben, wat us nu bleiht

ob nu de Soot upgeiht, de wi heffrt seiht

Wi möt jümmer fass tosomenhauln

blots sau bliff us „Germania“ erhouln.

 

 

Weyhe, 7.4.1982 Heinrich Lütjen